Σελίδες

Σάββατο 30 Αυγούστου 2014

Πλημμυρίδα

Το λάθος των λογιστών
Και τις κακές φήμες των προγόνων
Καλούνται να πληρώσουν οι πρόσφυγες
Από τη γη της ελπίδας
Που μπήκαν μέσα στις διοργανώσεις
Των φετινών γιορτών
Στα σημαιοστολισμένα χωριά
Της έφηβης πατρίδος.
Μα ο χορός στα πανηγύρια καλά κρατεί
Τα ξημερώματα
Καθώς οι φωνές στα τραγούδια εξιστορούν
Τις ηδονές των εκστρατειών στα εδέσματα
Και τα κατορθώματα στις ναυμαχίες
Στα αβαθή ποτήρια των πρωτοπαλίκαρων.

Κυριακή 24 Αυγούστου 2014

Άμπωτη

Οι διαδοχικές αναθεωρήσεις
Της θέσεως του στίγματος
Που εξέπεμπε η διάνοια
Στους δορυφόρους του μηδενός
Ύστερα από τις χθεσινές επιθέσεις
Των άγριων κυμάτων
Άφησαν εκτεθειμένα
Στις διαθέσεις της σελήνης,
Που ελλοχεύει κινδύνους
Για τις ασθένειες των ηρώων
Και τις ντροπές των ποιητών,
Τα σώματα που συγκάλυπτε
Η αδίστακτη άμμος
Και το φώς της προηγούμενης μέρας
Δεν καταδέχτηκε να επισκεφθεί.
Μα οι μετεωρολόγοι
Που εμπιστεύτηκαν τα συμβόλαιά τους
Ανυπομονούν για το μισθό
Καθώς συντάσσουν τις σιωπές τους
Στα άγονα ακρωτήρια
Καλώντας τους τολμηρούς ανέμους.


Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014

Παντρειές

Τοιμάζονται οι γαμπροί
Το καταμεσήμερο
Και οι νύφες στολίζουν στα προσήλια
Τις αρετές τους με λουλούδια
Ποθώντας τα βλέμματα των γειτόνων
Που συστήνουν τις σιωπές τους
Στα πουλιά
Κερνώντας το παλικάρι που αδημονεί
Να κρατήσει το μαντήλι στο χορό
Στηρίζοντας το θίασο
Να φιγουράρει όλο λεβεντιά
Ορμώμενος με πυγμή
Στα ξέφρενα πατάρια.
Και οι ώρες ανησυχούν
Μονάχα για τον εαυτό τους
Καθώς συναγωνίζονται στα κουτσομπολιά
Καλύπτοντας ολοσχερώς με τις φωνές τους
Την επίμονη φασαρία της προίκας.

Πέμπτη 21 Αυγούστου 2014

Άλωση

Τα πουλιά φέρουν στα τραγούδια
Τα παράπονα των μετοίκων
Και οι φωνές στα παιχνίδια
Ορίζουν τις σιωπές των ποιητών
Που αναπολούν τα αρώματα
Στα κορμιά των υπάρξεων
Που κείτονται στα ξέφραγα οικόπεδα
Των χθεσινών ονείρων.
Γη που κατέκτησαν
Ορμώμενοι απ’ τη θάλασσα
Οι πειρατές
Και οι απροσδόκητοι εραστές
Στα αποψινά ακρογιάλια.

Τετάρτη 20 Αυγούστου 2014

Καπηλειό

Η επιπολαιότητα των συγγενών
Να φωνάζουν αντικριστά στις σιωπές τους
Φέρνει φουρτούνα στα ποτήρια
Και ταραχή στις τσέπες του κάπελα
Που συνθέτει τους ήχους στο τηγάνι
Καθώς οι ώρες αρωματίζουν
Την φαντασία των επιγραφών
Και βαφτίζουν μελωδίες τα γυρίσματα
Στα γερά στομάχια των θαμώνων.

Τρίτη 19 Αυγούστου 2014

Απορίες

Στα ιδιώματα των ενδυμάτων 
Στα παιχνίδια 
Τις γιορτές των καλοκαιριών
Και στα αστρικά σχήματα
Που σκεπάζουν 
Τις σιωπές των ποιητών 
Απατώνται οι απορίες
Των υπάρξεων
Που κρούοντας τις θύρες
Των υπαίθριων κατοικιών
Αναζητούν συντροφιά
Στα αποψινά τους ταξίδια
Και υπόσχονται 
Να γυρίσουν με δώρα
Για τα ράφια στα σαλόνια
Και φώτα για τα βράδια
Στις οθόνες.

Σάββατο 16 Αυγούστου 2014

Ελεύθερες Ώρες

Οι ελεύθερες ώρες
Ποτίζουν τους ανθόκηπους
Στα αγροκτήματα των υπάρξεων
Στα αρχαία χωριά  
Της πρώιμης ελπίδας.
Καυτή γη
Ορίζουν τα καλοκαιρινά πρωτοβρόχια
Και μοιράζονται οι γειτόνοι
Που λογομαχώντας
Επιδεικνύουν τα σύνορα
Των σημερινών αναζητήσεων
Κατασκηνώνοντας στην επιθυμία
Του σημαδεμένου χάρτη
Που με ευλάβεια συμβουλεύτηκαν
Της υγρές νύχτες
Του χειμώνα που περνούσε.

Σάββατο 9 Αυγούστου 2014

Στάδιο

Οι παρέες των κοριτσιών στα ανώγεια
Υπερτερούν στα αγωνίσματα
Των θερινών γιορτών
Στα χωριά της αποψινής πατρίδας.
Αλλάζουν τις παραδοσιακές τους φορεσιές
Και εισέρχονται στο στίβο των αισθήσεων
Κρατώντας η μία την άλλη
Έως ότου αφεθούν με χάρη
Στις ηδονές των πεδίων
Υπακούοντας στις διαθέσεις των συνθημάτων
Καθώς η σημαία του αφέτη
Ορίζει το χρώμα
Στα πρόσωπα των θεατών
Και της ετερόφωτης ελπίδας
Στον νυχτερινό ουρανό
Πάνω απ τα υψωμένα λάβαρα
Των στεφανωμένων ηρώων.

Τρίτη 5 Αυγούστου 2014

Κελεύσματα

Οι ανάγκες των σκοπών
Στα φυλάκια του σαρκίου
Επιστρατεύουν την ελευθερία
Των γοφών των κοριτσιών
Και οι σιωπές οπλίζουν τα συστήματα
Στην πρώτη γραμμή
Του τάγματος των αισθήσεων.
Οι ευχές απερχόμενες
Αποτυπώνονται στην υγρασία της νύχτας
Καθώς η περίπολος προσπέρνα θριαμβευτικά
Διαφωνώντας σθεναρά
Με τα κελεύσματα των υπάρξεων
Που ορίζουν τις ευθύνες των θεαμάτων.

Δευτέρα 4 Αυγούστου 2014

Προσήλια

Όταν ξυπνάνε οι ντροπές στα προσήλια
Χαρίζουν λάμψη στις καμπύλες των κοριτσιών
Και στις αρετές των ηρώων.
Ερεθίζονται οι ανθοί στα περβάζια των γειτόνων
Καθώς οι διαβάτες διασχίζουν τις σιωπές τους
Εισχωρώντας στα σπλάχνα της πολιτείας.
Και οι γιορτές καρτερικά διαφωνούν
Με τη δόξα των ηδονών στους αγρούς
Αφού οι φωνές ραγίζουν το κέλυφος των υπάρξεων
Που ταλαντεύονται στα κλαδιά των λεμονόδενδρων
Εκτεθειμένες στις διαθέσεις των διεγερμένων ανέμων.

Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014

οι Άσχημες

Οι άσχημες απελπίζονται
Αδιαφορώντας για τον μύθο
Και τον πλούτο των Παλατιών
Έχοντας ξοδέψει
Και το τελευταίο μονόλεπτο
Στο καζίνο του αποψινού εθισμού.
Οι προβλεπόμενες κυρώσεις τις γυρεύουν
Μα δεν ανησυχούν
Για το νόμο των προγόνων.
Πορεύονται ακάθεκτες ολημερίς
Προς τα πέτρινα χωριά τους
Μα μεσοστρατίς
Σαν τις προλάβει το σκοτάδι
Επιστρέφουν στις κατεστραμμένες πολιτείες
Που στον περασμένο oίστρο τους εγκατέλειψαν
Ακλουθώντας  τυφλά  μονοπάτια
Κυνηγώντας τα επίδοξα καλέσματα.


οι Όμορφες

Οι όμορφες στολίζονται
Με ευθύνες και προκοπές
Καθηλώνοντας τις αισθήσεις
Στην έλξη του σαρκίου τους.
Χωρίς αυτονομήσεις και αναστολές.
Αρκεί μια σιωπή και δύο λεξούλες
Να αιωρούνται 
Ανάμεσα από τις γέφυρες
Των γκρεμνών τους
Και η σημαία αναρτημένη
Στα μπαλκόνια τους
Ανεμίζοντας να ασελγεί
Στον εφηβικό ουρανό
Της αιώνιας πατρίδος.

Μετεώριση

Οι αποφάσεις μέθυσαν και ξεχάστηκαν
Στα καπηλειά και τα κατώγεια.
Εκεί θα τις βρει το ξημέρωμα
Λιπόθυμες πάνω στο τραπέζι
Καθώς οι καμπάνες θα σημαίνουν τις γιορτές.
Και ποιος να τις ξεναγήσει πάλι
Στις λεωφόρους της απελπισμένης πολιτείας
Και σέρνοντάς τες να τις ξαποστάσει
Στο μεσημβρινό του λημέρι.

Ανάκλαση

Τα απολιθωμένα τμήματα της αβύσσου
Αντικρούουν τους λογισμούς των ποιητών
Που δαμάζουν τις αποφάσεις κρατώντας τα χαλινάρια
Στα σταυροδρόμια και τις στροφές του ονείρου.

Τέλος της Βάρδιας

Οι πηγές αναβλύζουν
Το άρωμα που φορούσαν οι γιορτές
Τα καλοκαίρια που περνούσαν.
Ρυάκι γίνεται το πρώτο τους αίμα.
Και οι σιωπές χύνονται
Στη θάλασσα των ηδονών.
Εκεί κυλάει λησμονημένο
Το ναυλωμένο καράβι της ελπίδας
Απολογούμενο για τα τρύπια του πανιά,
Χορεύοντας στα κύματα
Που ορίζει ο οργασμός του Αιόλου.
Και οι ναύτες
Σουλατσάρουν  στο κατάστρωμα,
Φουμάρουν και αναπολούν τα λιμάνια
Καθώς αναμένουν το κάλεσμα του καπετάνιου
Να σημάνει το τέλος της βάρδιας.

Τρέχα Οδηγέ

Οι αποστάσεις μικραίνουν
Και οι σιωπές
Εκτελούν τα δρομολόγια
Κάνοντας συχνές στάσεις
Για να επιβιβαστούν
Οι πολίτες της χώρας
Που βιαστικοί αγωνιούν
Σε όλη τη διαδρομή,
Επιμένοντας με συνθήματα
Να χλευάζουν
Τον Άγνωστο συνεπιβάτη
Που ξέχασε να κατέβει
Πριν το τέρμα της γραμμής.

Κρυφές Απορίες

Οι κρυφές απορίες είναι αυτές
Που ξυπνάνε τους έρωτες, αυτές
Που μεθάνε τα πάθη, αυτές
Που όταν αντικρίζεται η Κόρη με τον Αυγερινό
Ανασταίνουν τη δροσιά
Κάτω απ τα δυό της χείλη. Αυτές
Που κερνάνε συντροφιά
Και τη ζηλότυπη Σελήνη
Απορροφώντας τις δονήσεις,
Τις γκρίνιες και τις ορμές της
Και κρατώντας της το χέρι
Παρηγορούν
Τον Αυγουστιάτικο οίστρο της.


Κακές Παρέες

Θυμήθηκα τα στενά σοκάκια
Στην παλιά μας γειτονιά
Εκεί που γυμνώναμε την ντροπή μας
Καθώς  ψιθυρίζαμε στο αυτί της
Κραυγές τετράποδων πόθων
Ταΐζοντας δίποδους  ελιγμούς
Ενώ  οι φίλοι έπαιρναν μάτι
Απ τη γωνία
Χορταίνοντας τη θαλάμη.
Τώρα κρατάω σημειώσεις
Για να επανέλθω με ελπίδες
Αλλά χωρίς απαιτήσεις
Και δισταγμούς.

Επί κλίνης

Οι απερχόμενοι να συντομεύουν,
Οι ανερχόμενοι να κάνουν ησυχία,
Κι εμείς οι στάσιμοι
Στα υπόγεια άλλοτε
Και στα ισόγεια
Ας τραβήξουμε το παραβάν
Στην κάμαρα της Ιστορίας.