Σελίδες

Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

Σκευωρία

Συντελεστές στην συνομωσία του πάθους
Είναι όλοι οι αυτόχθονες εραστές
Στη γη της ελπίδας,
Που κάθε νύχτα
Θυσιάζουν τα σώματά τους
Χωρίς κανένα ενδοιασμό,
Με σταθερή πίστη
Στην αιώνια απάτη.
Αρκεί γι αυτό μόνο ένα βλέμμα
Να επιστρέψει από τα είδωλά τους
Στον υδάτινο καθρέφτη του ονείρου,
Όπου οι συμπτώσεις
Εναλλάσσονται περίτεχνα
Και τα καλοκαίρια απορροφούν
Τους κραδασμούς των ψυχών
Που προσκρούουν
Στα όρια του σύμπαντος
Των κόσμων των αισθήσεων.

Σάββατο 24 Αυγούστου 2013

Απροσδιοριστία

Ακαθόριστες διαδρομές
Στο χάρτη της αγάπης
Όσο οι ώρες μετρούν
Τις γόπες
Στο τασάκι της σιωπής
Του αποψινού τραπεζιού
Στο καφενείο του πόθου.

Γυμνές Aλήθειες

Γυμνές αλήθειες
Περιφέρονται τις νύχτες στα σοκάκια
Ολομόναχες,
Λησμονημένες από τους εραστές
Και τους φίλους.
Ψάχνουν προσωρινά καταφύγια
Τις παράγκες που έχτισαν
Μεθυσμένοι ποιητές
Πριν τις εγκαταλείψουν
Φεύγοντας για το μέτωπο.
Εκεί ξαποσταίνουν
Μέχρι να ανακαλυφθούν
Από τα ανακριτικά βλέμματα
Των αδιάκριτων τουριστών
Και των σχολαστικών οδοκαθαριστών
Τα ξημερώματα,
Καθώς οι πρωινές περιπολίες
Της αγέλης των αδέσποτων σκύλων
Τους χαλάνε τον ύπνο
Πριν ακόμα προλάβουν
Να σχεδιάσουν τη νέα διαδρομή
Στο διάφανο χάρτη
Των χθεσινών ονείρων.

Παρανομία

Παραμιλώντας
Λέγοντας αλήθειες,
Υπεξαίρεσα
Απ’ το ταμείο της σιωπής
Τον παρά του ονείρου.

Πέμπτη 22 Αυγούστου 2013

Συνέπειες

Απειροελάχιστες μεταβολές
Παρατηρούνται
Στα σωματίδια της ύλης
Μέσα στης τσέπες
Των ερωτευμένων ποιητών
Αλλά και μες τις κλεψύδρες
Στα κελιά των ισοβιτών
Στις φυλακές του κόσμου.

Τέχνες και Γράμματα

Στους παράδρομους της λεωφόρου του κόσμου,
Διέρχονται  οχήματα
Με την ιλιγγιώδη ταχύτητα της σιωπής,
Αφήνοντας έντονη την ανεξίτηλη
Οσμή του πάθους.  

Δευτέρα 19 Αυγούστου 2013

Χωρίς Σωσίβιο

Επιπόλαιοι τουρίστες
Γέμισαν τη βάρκα
Με βότσαλα και κοχύλια.
Κι ο βαρκάρης
Τους έβαλε να πηδήξουν στο νερό
Για να σωθούν.
Και χωρίς σωσίβιο παρακαλώ…

Ερωτία

Ανάδρομες υποσχέσεις
Ερωτευμένων ζευγαριών
Επιστρέφουν στο νερό
Και ύστερα διαχέονται στον αέρα.

Είναι η μνήμη που μαζεύουν οι συλλέκτες
Από τα στόματα των περιστεριών
Καθώς αυτά σταματούν να ξαποστάσουν,
Στο περβάζι του ρετιρέ
Της πολυκατοικίας του κόσμου.

Είναι η συνθήκη που έχουν υπογράψει
Οι κατώτερες υπάρξεις,
Πριν εισέλθουν για πάντα
Στην αέναη λούπα,
Που επιπόλαια οι Μούσες
Τις έχουν καταδικάσει.

Είναι η σιωπή που στάζει
Από τα τουφέκια των στρατιωτών,
Μες την υγρασία της νύχτας,
Λίγο πριν πατήσουν τη σκανδάλη.

Παρασκευή 16 Αυγούστου 2013

Κουαρτέτο

Η Άνοιξη
Νέα όμορφη κοπέλα
Ζει τον έρωτά της
Στη γη του παρόντος νησιού
Που κρατάει όσο και αυτή η γλυκιά μελωδία
Που ξεχύθηκε
Στην κοιλάδα των αισθήσεων.

Το Καλοκαίρι
Τυχοδιώκτης και ληστής
Ρήμαξε τους θησαυρούς των γηγενών
Και δραπέτευσε από τη θάλασσα.

Το Φθινόπωρο
Ο θηριοδαμαστής του τσίρκου των αισθήσεων
Στο γυάλινο κλουβί της διανοίας,
Με υπομονή ασκητή
Και επιμονή ζητιάνου.

Ο Χειμώνας
Ο αρραβωνιαστικός της σιωπής.
Δεν αντέχει μοναξιές
Ρίχνει στους ώμους το λευκό του πανωφόρι
Και απρόσκλητος γυρνάει στις γιορτές
Και στους μεθυσμένους
Λέει τα κρύα του αστεία.

Τετάρτη 14 Αυγούστου 2013

Σελιδοδείκτες

Οι σελιδοδείκτες
Δεν έχουν καμία χρήση
Στο βιβλίο της αγάπης.
Αρκεί που κάθε κεφάλαιο είναι γραμμένο
Απ’ τους αθεράπευτους εραστές του ονείρου.
Τους αιώνιους ταξιδευτές,
Τους αναζητητές της χαμένης ελπίδας
Και νοσταλγούς της Ιθάκης,
Που κάθε απόγευμα
Γυρίζουν στον τόπο που τους γέννησε.
Εκεί ακριβώς όπου συναντιέται ο ουρανός με τη θάλασσα.
Στην απαρχή του αιώνα,
Της συγγραφής της καινούργιας σελίδας.

Τρίτη 13 Αυγούστου 2013

Προεδρείο

Ό επινίκιος ύμνος
Σκορπίστηκε αμέσως από τα σήμαντρα.
Ήταν μια μελωδική κραυγή αισιοδοξίας.
Καιρός να σιδερώσουμε τις γραβάτες και τα πουκάμισα
Και να γεμίσουμε τα ποτήρια.
Όπου να ‘ναι φθάνουν και οι μεζέδες.
Μόνο να σιγουρευτούμε ότι μας έκλεισαν το μπροστινό τραπέζι.
Άιντε! Ν’ αρχίσουνε τα γλέντια κι οι χοροί!

Κυριακή 11 Αυγούστου 2013

Συρτάρι

Αφιερώσεις και αυτόγραφα.
Χορτασμένες σελίδες
Γεμάτες μνήμη
Καλοκαιρινών υποσχέσεων.
Άναρχες στιγμές
Σε διπλωμένο χρόνο,
Ξεβρασμένες άτσαλα
Στην ερημική παραλία
Του αποψινού ονείρου.
Άγρυπνοι θησαυροί
Παραμονεύουν
Καλυμμένοι στην άμμο,
Τολμηρούς τουρίστες,
Ανυποψίαστους,
Να ψάχνουν για συντροφιά.
Μοναδική ευκαιρία
Των φετινών διακοπών
Να συλλάβουν το είδωλό μας
Στα γαλήνια νερά
Του παρόντος γιαλού,
Στο εξωτικό νησί των αισθήσεων.

Σάββατο 10 Αυγούστου 2013

Συνθήκη

Καλύτερη ευχή
Απ’ αυτή της Καλημέρας
Δεν θα υπάρξει
Στους αιώνες.

Αρκεί ο Ήλιος
Να συνεχίσει να ανατέλλει,
Χαρίζοντάς μας
Πρωινά!

Μελτέμια

Ο ερχομός των ανέμων
Καλωσορίστηκε
Από το στόλο των αισθήσεων.
Γλίστρημα στη θάλασσα των ηδονών.
Ταξίδι για το αντάμωμα
Με το νησί της ευφορίας.
Οι τελευταίες φωτογραφίες στην πλώρη,
Το στερνό αντίο στη βραχονησίδα της ελπίδας,
Το φτωχό λιμάνι που μας φιλοξένησε
Τα περασμένα καλοκαίρια
Στον καιρό της λήθης.

Πέμπτη 8 Αυγούστου 2013

Σημείο Μηδέν

Τώρα που λιγόστεψαν οι ντροπές
Και πλήθυναν οι Σειρήνες,
Αργεί πια να ξημερώσει.
Και το γρήγορο πέρασμα στο φώς
Έσβησε μια για πάντα τη μνήμη των θαμώνων.
Γιορτή τα μεσάνυχτα,
Το τελευταίο αντίο στη Μαύρη Γή.
Το καταφύγιό μας για τους χειμώνες
Του αιώνα που μας άφησε. 
             -   Καλημέρα!

Κυριακή 4 Αυγούστου 2013

Ίδιος Δρόμος

Από τον ίδιο δρόμο
Που πατήσαν οι προγόνοι μου,
Τώρα εγώ θα δραπετεύσω.
Η φυλακή στένεψε
Και η ανάσα λιγοστεύει.
Οι καλημέρες και τα χαμόγελα
Περισσεύουν.
Τα πεζοδρόμια γέμισαν
Μασημένες τσίχλες
Και οι βιτρίνες μπακίρια.
Οι οθόνες ρέουν χυδαιότητα
Και οι θαμώνες στάζουν ντροπή.
Η τρύπα στον τοίχο της ηθικής
Ρουφάει το μέλλον των στιγμών
Και ένα αναρίθμητο πλήθος χρησμών
Γεμίζει τα σχολεία.
Καλύτερα να γεμίσω κι εγώ το σάκο μου
Με σιωπή και εμπιστοσύνη
Και δίχως καθυστέρηση να αναχωρήσω.
Και από τον ίδιο δρόμο
Που πατήσαν οι προγόνοι μου
Να δραπετεύσω.

Νομοτέλεια

Παρά το νεαρό
Της ηλικίας του φεγγαριού,
Δεν επιτρέπεται
Η άμετρη έκθεση στο φως του
Τις ώρες τη ακμής του
Κατά τη διαγραφή του τόξου
Της ουράνιας πορείας του.
Το έχει νομοθετήσει,
Αιώνες πριν,
Ο Αυγερινός,
Με τη συγκατάθεση της Πούλιας
Και όλων των υπόλοιπων αστέρων.
Μα έχουν απαλλάξει από κάθε ευθύνη,
Τους ασθενείς,
Τους ερωτευμένους
Και τους ήρωες.
Κι όχι από συμπάθεια ή κατανόηση
Αλλά από την αποστροφή τους,
Για την ψευδαίσθηση του φόβου
Και τηv ηδονή της μοναξιάς.

Πέμπτη 1 Αυγούστου 2013

Λεπτομέρειες

Τα παιδιά στο χωριό
Δε μεγαλώνουν ποτέ,
Ακόμη κι όταν βλέπουν το θάνατο
Να τους δείχνει το δρόμο.
Χαρίζουν το χαμόγελο
Και την εξυπνάδα τους
Με εξαιρετική ευκολία
Στους περαστικούς τουρίστες
Και με την πρώτη ευκαιρία
Διακόπτοντας τα πειράγματα
Και της παντομίμες,
Ρίχνονται στη δουλειά.
Μα τα παιδιά στο χωριό
Δε γιορτάζουν ποτέ γενέθλια.
Και αν τα ρωτήσεις την ηλικία τους
Θα σε κοιτούν απορριμμένα.
Κανένας δεν τους μίλησε
Γι αυτές τις λεπτομέρειες…
Ήτανε βλέπεις και η ανάγκη,
Και η συνήθεια…