Ό επινίκιος ύμνος
Σκορπίστηκε αμέσως από τα σήμαντρα.
Ήταν μια μελωδική κραυγή αισιοδοξίας.
Καιρός να σιδερώσουμε τις γραβάτες και τα πουκάμισα
Και να γεμίσουμε τα ποτήρια.
Όπου να ‘ναι φθάνουν και οι μεζέδες.
Μόνο να σιγουρευτούμε ότι μας έκλεισαν το μπροστινό
τραπέζι.
Άιντε! Ν’ αρχίσουνε τα γλέντια
κι οι χοροί!
