Τοιμάζονται οι γαμπροί
Το καταμεσήμερο
Και οι νύφες στολίζουν στα προσήλια
Τις αρετές τους με λουλούδια
Ποθώντας τα βλέμματα των γειτόνων
Που συστήνουν τις σιωπές τους
Στα πουλιά
Κερνώντας το παλικάρι που αδημονεί
Να κρατήσει το μαντήλι στο χορό
Στηρίζοντας το θίασο
Να φιγουράρει όλο λεβεντιά
Ορμώμενος με πυγμή
Στα ξέφρενα πατάρια.
Και οι ώρες ανησυχούν
Μονάχα για τον εαυτό τους
Καθώς συναγωνίζονται στα κουτσομπολιά
Καλύπτοντας ολοσχερώς με τις φωνές τους
Την επίμονη φασαρία της προίκας.
