Μύθος

Ζωηρές προσδοκίες

Και σκοτεινά ξεχασμένα πηγάδια

Στους πρώιμους πρωτότυπους

Τρομαγμένους στίχους

Του ταλαιπωρημένου Μύθου

Που τόσα και τόσα χρόνια

Παραδέχονται,

Επιεικώς επιπόλαια

Οι τολμηρές γενιές

Των επίδοξων εφήβων.

             ~:~

Με τούτες τις μυστήριες στροφές

Παραμυθάδες σε παραμύθια

Παραμυθιάζουνε

Έτη παραμυθιασμένων.

Δαύτες ύστερα

Τις χορταίνουν ξανά και ξανά

Κρυφά αλλά και απρόσκοπτα

Με προκλητική συνέπεια

Προς αρνητική εντροπία 

Οι φρικτοί υπάλληλοι

Παραμελημένοι δόλια

Στα θλιβερά ληξιαρχεία

Ταμπουρωμένοι 

Σαν χειρόγραφα αριθμούν
Πάντα καλλιγραφώντας

Τα λοιπά στοιχεία

Των αποψινών πεσόντων

Στα καρτερικά εκείνα βιβλία

Των άλλοτε αλησμόνητων πρωτόκολλων.

             ~:~

Αψήφιστα πάλι καρτερούν

Γεμάτες

Οι παράτολμες σελίδες…

Τα μυστικά αυτά ημερολόγια

Του ερχόμενου Μάη

Που εκούσια τότε χαράμιζε

Τον αμύθητο μισθό

Τις ανυποψίαστης Άνοιξης

Στα αστεία τραγούδια

Των φτωχών αρλεκίνων

Αλλά και στις παραμελημένες κραυγές

Του ασίγητου ήθους.

               ~:~

Ωρυόμενο πλήθος οπλιτών

Αδημονεί

Να πάρει κλεφτά,

Λάφυρο

Το πολυπόθητο σημάδι

Απ’ τη δουλεμένη μασέλα

Του γέρικου δράκου.

Κι αυτός φυλάγεται πρόθυμος

Στα διεστραμμένα πατάρια

Μοιράζοντας ξένες φωτιές

Στις άλογες επιθυμίες

Και τις άπυρες συνήθειες

Των νεαρών πριγκίπων.

            ~:~

Έμορφοι κρυμμένοι 

Θαρρείς εκουσίως

Κι ολομόναχοι

Στα αμπαρωμένα παλάτια

Με τις απρόσεκτες χλιδές

Των σεμνών παρασκηνίων.

Αναμένουν εκεί εκστατικοί,

Λησμονημένοι,

Τον χειμωνιάτικο οίστρο

Μιας νέας,

Απείθαρχης,

Ματωμένης Σελήνης

Να τους χάριζε με μιας

Στερνή ντροπή.

            ~:~

Περασμένα Μεσάνυχτα

Κι όμως

Ακόμη καλά βαστούν

Οι αληγείς ανέμοι.

Εκεί ψηλά,

Πάνω από τα αρχινισμένα συνθήματα

Των ηρωικών στρατών

Στις δοξασμένες πλατείες…

Μα οι μνήμες των φωνών

Από τις εκστρατείες

Και του Μεγάλου Θριάμβου

Καλύπτονται πλέον ολοσχερώς…

…από τα ντεσιμπέλ.