Της Σιωπής και της Συνήθειας

Τη σιωπή και τη συνήθεια

Μην τις κρατάς τιμωρία

Αμπαρωμένες

Στο υγρό δωμάτιο των αισθήσεων.

Αλλά βγάλ’ τες  μια σύντομη βόλτα
Κατά το μεσημέρι.  

Κι άφησέ τες για λίγο να αγναντέψουν
Το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας.

Μα από νωρίς το σούρουπο

Βαλ’ τες για ύπνο

Στο παιδικό τους κρεβατάκι.

Και  μείνε εκεί,
Στο προσκέφαλό τους,

Έως τα μεσάνυχτα,

Χαϊδεύοντάς τους τα μαλλιά,

Μ’ ένα γλυκό νανούρισμα

Να  συναντήσουν παραδομένες

Τις φτερούγες του  Μορφέα.