Κακές Παρέες

Θυμήθηκα τα στενά σοκάκια

Στην παλιά μας γειτονιά

Εκεί που γυμνώναμε την ντροπή μας

Καθώς  ψιθυρίζαμε στο αυτί της

Κραυγές τετράποδων πόθων

Ταΐζοντας δίποδους  ελιγμούς

Ενώ  οι φίλοι έπαιρναν μάτι

Απ τη γωνία

Χορταίνοντας τη θαλάμη.

Τώρα κρατάω σημειώσεις

Για να επανέλθω με ελπίδες

Αλλά χωρίς απαιτήσεις

Και δισταγμούς.

Επί κλίνης

Οι απερχόμενοι να συντομεύουν,

Οι ανερχόμενοι να κάνουν ησυχία,

Κι εμείς οι στάσιμοι

Στα υπόγεια άλλοτε

Και στα ισόγεια

Ας τραβήξουμε το παραβάν

Στην κάμαρα της Ιστορίας.

Δρομολόγιο

Tο υπόλοιπο στο ποτήρι

Αντιστρόφως ανάλογο

Με τα συναισθήματα που ξόδεψα

Στο ταξίδι μου

Από το σπίτι για την μπάρα

Του αποψινού χειμώνα.

Ποιος γυρνάει πάλι πίσω

Μες το κρύο

Μια φορά που μακραίνουν οι δρόμοι

Και που στενεύουν ήδη

Οι τοίχοι στα σκοτεινά σοκάκια

Του μέλλοντος.

Κρυφές μου ελπίδες

Η ανατολή,

Η σόμπα

Και η μεγάλη απόσταση…