Ανάδρομες υποσχέσεις
Ερωτευμένων ζευγαριών
Επιστρέφουν στο νερό
Και ύστερα διαχέονται στον αέρα.
Είναι η μνήμη που μαζεύουν οι συλλέκτες
Από τα στόματα των περιστεριών
Καθώς αυτά σταματούν να ξαποστάσουν,
Στο περβάζι του ρετιρέ
Της πολυκατοικίας του κόσμου.
Είναι η συνθήκη που έχουν υπογράψει
Οι κατώτερες υπάρξεις,
Πριν εισέλθουν για πάντα
Στην αέναη λούπα,
Που επιπόλαια οι Μούσες
Τις έχουν καταδικάσει.
Είναι η σιωπή που στάζει
Από τα τουφέκια των στρατιωτών,
Μες την υγρασία της νύχτας,
Λίγο πριν πατήσουν τη σκανδάλη.
