Οι φίλοι προσπερνούν
Γέρνουν σαν δένδρα οι θαμώνες
Κι αχόρταγη σιωπή
Ρουφάει τις τσέπες μου.
Χάνεις τα βήματα και γελάς
Ντρέπομαι εγώ που σε κοιτώ.
Φύσηξε κι ο αέρας
Μα ακόμα ξένος.
Πόσο στ’ αλήθεια
Κοστίζει η φωνή μου;
Να πληρώσω
Και να φύγω!
